Keratitis Sicca-syndroom is de meest behandelde oogaandoening ter wereld. De bijbehorende visuele stoornissen zoals wazig zien, fluctuerend zicht of verblindingsgevoeligheid worden steeds prominenter in de dagelijkse routine in de oogzorg. Meibomiaanse klierdisfunctie MGD wordt een chronische aandoening die zich in 80% van de gevallen van droge ogen heeft gemanifesteerd.

MGD manifesteert zich door ontsteking rond de klieren van Meibom waardoor die kunnen verstoord worden, verminderd functioneren of zelfs afsterven. Meibum wordt onvoldoende geproduceerd waardoor de traanfilm destabiliseert en de verdampingssnelheid van de waterige laag toeneemt. Ziekteverwekkers, hyperosmolariteit, tekort aan voedingsstoffen en uitdroging zetten stress op het hoornvlies, wat op zijn beurt leidt tot nog meer ontsteking. Deze vicieuze cirkel is de oorzaak van de chronische ontsteking die de grondoorzaak is van het Droge Ogen Syndroom.

Een van de belangrijkste risicofactoren voor MGD is couperose. De abnormale bloedvaatjes (teleangiëctastieën) die rosacea vormen, zijn een broeihaard van ontstekingsbevorderende elementen die zich gemakkelijk kunnen verspreiden naar de oogleden. Er zijn ook demodexmijten die zich vestigen op de huid die wordt aangetast door rosacea. Deze parasieten kunnen ook een belangrijke rol spelen bij het veroorzaken van ooglidontsteking.

Bovendien zijn Demodex-mijten besmet met bacteriën, vooral bacillus olerinus. De proliferatie van deze bacterie draagt niet alleen direct bij aan ontstekingen, maar verhoogt ook de smelttemperatuur van het Meibum, waardoor verdikte Meibum de Meibomklieren en Meibomkanalen blokkeert. Verdikte afscheidingen en geblokkeerde klieren leiden daarom tot een onvoldoende lipidengehalte in de traanfilm, wat resulteert in instabiliteit en op zijn beurt een verdere toename van ontsteking van het hoornvlies.